2 Adamın Sevgisine Muhtaç Kadın şiiri

2 Adamın Sevgisine Muhtaç Kadın Şiiri

2 adam tandım. çocukluğumun kaharamnı babam ,sevgisine muhatç olduğum adam. Hatırladığım zaman ağlayıp unutan o çocuk nasılda muhtaçtı. düşünce diz kanayıp ağlayan ve o an babasına gelip dizsinn öpüp ağlam yavrum demesin bekleyen o masum çocuktum çocukuğumda aşkıtım babama kaharamınm dddiğim tek adam diye bakardım uzun uzun Büydükçe dah iy anlıyordum anlamıştım ama analamış gibi yapıyordum çünkü o adam bdnim babam olmazdı çocukluğumun kahramanı olan o adam şimdi ki adam olmazdı Meyersem çocukluğumun bana verdiği saf düşüncleriydi büdükçe anlamak beni bir hayli yordu Tek güvndğim ve sevdiğim adama da kalmamıştı ne güvenm ne de içimde babama kalan bir sevgi babam bile demekten çekindiğim adam çocukken pırensesim dediğin o masum kızından kızandan nakdarda uzakalaştın böyle haylini kurduğum adamın gerçğini beni sevdiğini sadığım adamla yaşadım oda seni gib ağlatı üzdü beni haylerim güvenim sevgim içimdeki tüm umutlarum kaçışıp bir yere sakladılar öyle sustular ben de çok yorulmuştum zaten ben de susutm kimsye edicek tek bir lafım bile kalmamıştı hüznümü acımı sakaldım çünkü yine bildiğim tek bişi vardı beni kimsesinin analmayacğını bilyordum susturular sustururdular sustummm. Konuşmadım konuşmadım çünkü ne o ik adam sevdi ne de ben onların sevgisini olmayacağın alıştım

Yayınlanma: 06.12.2020 02:05
Düzenleme: 01.05.2022 23:44

İsimsiz Şair Şiirleri

Şiiri Paylaşın

2 Adamın Sevgisine Muhtaç Kadın Şiiri