Sen Gi̇di̇nce şiiri, İsimsiz Şair şiirleri

Sen Gi̇di̇nce Şiiri

Sen gidince
İstanbul gitti benden
Harra düştü bu beden
Bütün insanlık ağladı
Zamansız gidişine
Bütün nisanlar
Susadı gülüşüne
Bütün baharlar
Hasret kaldı dönüşüne

Sen gidince
Göçmen kuşlar göç etti
Martılar uçtu gitti
Denizlerin suyu çekildi
Balıklar karaya vurdu
Kumrular sevmeyi unuttu
Hafif bir rüzgar
Bütün kalelerimi yıktı

Sen gidince
Her çiçeğe bir gözyaşı
Her anaya bir ağıt
Bana da yüzlerce şiir düştü
Küsse de kalem kağıt
Yazmaya mahkum olduğum
Büyülü gözlerin için...

Sen gidince

Gururumu taşlara
Başımı duvarlara vurdum
Yitirmedim umudumu
Köprüler kurdum
Uçsuz bucaksız uçurumlara
Bir tek sana kavuşmak için

Sen gidince
Bütün yollarım kesildi
Bütün dallarım kırıldı
Dünyam zındana döndü
Her sokağa bekçi
Her sabaha nöbetçi oldum
Bir tek seni koklamak için

Sen gidince
Karlarda
sakladım umutlarımı
Yağmurlarda
Aradım göz yaşlarımı
Kanatarak açtım
Gölgene avuçlarımı
Bir tek sana sarılmak için

Sen gidince
Bulutlara çizdim
Yıldızlara yazdım
Yüreğime kazıdım
Bu sevdayı
Günlerce bekledim
Gelmedin...
Kışlardan güneş
Karlardan ateş topladım
Bütün ölümleri erteledim
Bir tek sana dokunmak için

Sen gidince
Uykuları haram kıldım
Yaşlı gözlerime
Acılar yükledim
Yorgun dizlerime
Rastlayamadım izlerine
Ama sözümü tuttum
Yanarak için için
Lakin
Unutmayı
Unuttum
Seni unutmamak için

20 Şubat 2019

Yayınlanma: 01.07.2019 13:26
Düzenleme: 13.04.2022 02:17

İsimsiz Şair Şiirleri

Şiiri Paylaşın

Sen Gi̇di̇nce Şiiri